Wreszcie KL

Ostatecznie okazuje się, że da się dotrzeć do mitycznej krainy Kuala Lumpur. Po ostrym lądowaniu (lekko się samolocik zachwiał) przejechałem się kolejką lotniskową (fajniejszą i szybszą niż na FRA) i przeszedłem superszybką procedurę imigracyjną (brak wiz). Poszliśmy od razu z jednym Niemcem do biura zagubionego bagażu, gdzie Pan nam kazał i tak czekać na walizki. Po 5 minutach oczekiwania, wróciliśmy i wypełniliśmy druki zagubionego bagażu. Zobaczymy kiedy dotrze. Zaraz po nas przyszło jeszcze 20 osób. Fart.
Po wyjściu z odprawy celnej poszedłem szukać stacji kolejowej, na której miałem wsiąść w pociąg do KL. Niezawodny Kuba jednak pojawił się na lotnisku i odebrał mnie swoim Protowehikułem :). Thanks, mate. O jeździe samochodem zamieszczę osobny wpis, bo będzie co opisywać. Dotarłem do mieszkania, gdzie okazało się, że mam osobną sypialnię z łazienką, no i oczywiście, po raz kolejny, niezawodni Państwo S. zapewnili mi zapasowe ciuchy, szczoteczkę i kosmetyki. Na łóżku natomiast czekała na mnie piękna twórczość Kasi.
Muszę się kimnąć, bo w PL jest teraz środek nocy, a ja poprzedniej spałem jakieś 4 godziny. Oczywiście w samolocie nie udało mi się zasnąć mimo ciężkiego zmęczenia, opaski na oczy i stoperów do uszu. Już taka moja natura.